ر این ساختمان از معماری مفهومی برای دیزاین محل اقامت خصوصی با وسعت ۸۵۰ متر مربع در جاکارتا استفاده شده است. طرح شامل سه طبقه با کارکرد مسکونی و احاطه شده توسط یک ساختار نیمه شفاف است. همه اتاق خواب ها در طبقه بالا قرار دارد، و اشکال مجسمه وار خود را در پس زمینه با شکوه باغ شب نشان میدهند. در طبقه همکف نیز طرحی از باغ های سرسبز ، فضای باز مختلف و تفکیک شده واقع شده است.
محل اقامت در سال ۲۰۰۸ طراحی شده است.
وسایل و ابزار آلات ساختمان سازی جهت سهولت کار؛ مورد دیگر توجه به پیشرفت است هر چند این جنبه در پست مدرن به صورت واضح لحاظ نشده است اما به شکل غیر قابل انکاری در این سبک دیده می شود. هم معماری مدرن و هم معماری پست مدرن در استفاده از تکنولوژی و صنعت و در شکل دادن به هویت ساختمان هم داستان هستند. اما معماری در این بستر به دنبال خلوص و سادگی نیست آن طور که معماری مدرن به دنبال آن بود (Best and Kellner, 1997, p. 153). جنبه دیگر شباهت به نوعی توجه به نیاز است هر چند در معماری مدرن عملکردگرایی هدف اصلی است تا به نیازها پاسخ داده شود، اما در پست مدرن نیز این توجه به نیاز جامعه و فرد دخیل است یعنی همان شعار پست مدرن ها که می گویند معماری نباید توسط یک نفر انجام شود بلکه باید افراد زیادی دخیل باشند. در عین حال مورد توجه و پسند مشتری نیز باشد. این یعنی توجه به نیاز و نوع درخواست افراد انسانی، که در پست مدرن نیز به گونه ای شاهد آن هستیم. شباهت بعدی که میان این دو سبک می توان برشمرد جنبه مثبتی است که از معماری مدرن به معماری پست مدرن رسیده است و آن تکیه بر مدیریت و برنامه ریزی است که دوره مدرن را از سنتی جدا می کند که در این دوره نیز شاهد آن هستیم.
از لحاظ شباهت این دو سبک می توان این تعبیر را به کار برد که معماری پست مدرن «پای بر روی دوش مدرن» گذاشته است یعنی توجه به معماری های مدرن و تکامل خود جهت پاسخ به نیازهای تازه تر. اختلاف و تفاوت های این دو سبک معماری به نظر می رسد بیش از شباهت های آنها باشد. معماری مدرن در معنای اصلی کلمه گذر از تاریخ و گذشته است در حالی که در پست مدرن به نوعی توجه اکید به سنت و تاریخ هر فرهنگ و تمدنی از جنبه های اصلی این سبک معماری می باشد. به عبارت دیگر بست و کلنر معتقدند که «معماری مدرن تاریخ را رد می کند در حالی که معماری پست مدرن به خاطر برخورداری از منابع نمادین و سبکی غنی اش آن را حفاری می کند» (Best and Kellner, 1997, p. 153). معماری مدرن با هدف جهانی سازی (یعنی سبک بین المللی) پا به عرصه گذاشته است در حالی که معماری پست مدرن زمینه گرایی و توجه به سنت های هر قوم و ملتی را مد نظر گرفته است. معماری مدرن نوعی وحدت گرایی را بر اساس عدم توجه به تاریخ و با جهانی سازی در خود دارد؛ اما در سبک پست مدرن با توجه به سنت و زمینه گرایی، کثرت انگاری را شاهد هستیم. جنکس می گوید که «پست مدرنیسم تلفیق گزینشی هر سنت با سیاق پیش از خودش می باشد، هم ادامه مدرنیسم است و هم فراتر رفتن از آن» (جنکس، ۱۳۷۶، ص ۹).
در معماری مدرن نوعی رابطه ستیزه جویانه با طبیعت و کالبدهایی که شکل انداموار دارند دیده می شود که در معماری پست مدرن بر عکس است یعنی توجه به طبیعت و الهام از آن وجود دارد. معماری مدرن با رد نمود انسان انگارانه و شاعرانه سبک های پیشین به نفع هندسه های غیر تمثیلی و انتزاعی خود را وارد وادی جدیدی کرد؛ اما در معماری پست مدرن می بینیم که توجه به جنبه های انسانی بخشی مهم است. در معماری مدرن استفاده از فرم های مجرد و بی معنا بیداد می کند در حالی که توجه به معنا و فرم های متنوع جهت جذابیت در معماری پست مدرن هدف است. در معماری مدرن به علت فقدان مکان و عملکردگرایی این سبک شکافی میان اندیشه و احساس را شاهد هستیم که معماری پست مدرن از این لحاظ نقطه مقابل معماری مدرن می باشد. معماری مدرن جهت پیشرفت، و به هدف رسیدن دست به تخریب محله های قدیمی و سنتی شهر برای ایجاد نشانه های جدید شهری زد که این امر در معماری پست مدرن با اعتراض شدید و حمایت از این گونه بافت ها همراه شد.
در پست مدرن تزیین گرایی و توجه به علایق و سلیقه های مختلف اهمیت دارد در حالی که در معماری مدرن با سادگی و شعار کم بیش است آن را توجیه کرده اند. در معماری پست مدرن پیروی از نوعی متافیزیسم غیر معمول را می بینیم که در معماری مدرن اهمیتی نداشته است. در معماری مدرن کارکردگرایی و تفکر ریاضی حاکم است. به نظر جنکس آیین حاکم مدرنیسم در معماری را می توان بهبودی عمل گرا نامید که اعتقاد آن کار بیشتر با امکانات کمتر بود (جنکس، ۱۳۷۶: ص ۳۱). ولی در معماری پست مدرن علاوه بر کارکردگرایی تفکر فرهنگی نیز حاکم است، بنابراین در معماری پست مدرن نوعی پلورالیسم دیده می شود؛ بنابراین روح ساختمان پست مدرن با دموکراسی سازگارتر است و روح ساختمان مدرن با استبداد. در نهایت معماری پست مدرن نسبت به عملکرد، دید هنرمندانه ای داشته است که در معماری مدرن فقط به انجام رسیدن مد نظر بوده است.